Het gevoel na de wedstrijd tegen 020 was toch wel dat er wat kansen gemist waren. Al snel keken we tegen een 4-0 achterstand aan, maar aan meerdere borden leken we kansen te hebben. Zoals eerder dit seizoen ook gebeurde, kwamen we nergens tot winst en konden we naar huis met een teleurstellende 12-8 nederlaag.
Waar ging het fout? Dat was al in het begin. Gerard de Groot trof de Noord-Hollandse topper Johan Wiering, die hij nog kende van de nationale jeugdselectie in de jaren tachtig. Er kwam een leuke opening op het bord waar allerlei offer- en tegenoffer-varianten in het verschiet lagen. Gezien het verschil in rating koos Gerard toch maar voor een remise-afwikkeling, maar in de afwerking werd een simpel damzetje overzien: 2-0. Herman Vroom trof oud-Hagenaar Djin Jharap. Zoals verwacht van beide spelers, maar ook ondanks de aanmaning het rustig aan te doen, kwam er een spannende opening op het bord. Positioneel was het voordeel aan Herman, maar een damzet maakte aan die illusies een eind: 4-0.
Bé Eggens en Hans van Woerkom bereikten niks tegen hun stug verdedigende tegenstanders en tekenden beiden remise aan. Frans van de Velde leverde een mooie prestatie door Johan Capelle op remise te houden. De Amsterdammer reageerde niet voldoende alert op een offer en dreigende doorbraak van Frans. Hans den Engelsman leek met een mooie omsingeling goede kansen te krijgen. Die kan kwam ook in de vorm van een 3-om-4 doorbraak, maar die werd helaas gemist, zoals Hans al tijdens de partij meldde. Daarna was het niet meer voldoende voor de winst.
Ook Pertap leek kansen te krijgen met een korte-vleugel-opsluiting maar in de praktijk viel het nogal tegen en moest Pertap alle zeilen nog bijzetten voor het punt, een opdracht die bij Pertap wel in veilige handen is. Arwien Bhagwandas nam risico door na een doorbraak van zijn tegenstander de vijandelijke dam op te sluiten. Zijn tegenstander was niet onder de indruk en laveerde rustig naar remise en daar kwam Arwien eigenlijk goed mee weg.
Nico Leemberg leverde een puike prestatie door, ondanks een verschil van 200 ratingpunten, Rob Geurtsen op remise te houden. Het was wel erg spannend met een gevaarlijke opsluiting tegen, maar Nico hield het hoofd koel. Tot slot kwam ook de partij van Frans Teijn ten einde die ook een van de sterkere Amsterdammers trof. Het leek er in het middenspel op dat Frans voor een stunt zou gaan zorgen met een ijzersterke aanval. Maar uiteindelijk bleek het toch niet te winnen, zoals later bevestigd door de computer. Frans kwam in het eindspel nog met de schrik vrij maar het punt was dik verdiend.
Bij de analyse achteraf bleek het met het ‘festival van de gemiste kansen’ wel mee te vallen. Alleen Hans den Engelsman had echt gewonnen gestaan, en natuurlijk had Gerard de Groot gewoon de remise moeten binnenhalen.